Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quis est tam dissimile homini. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Duo Reges: constructio interrete. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Quid nunc honeste dicit? Graece donan, Latine voluptatem vocant. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ita prorsus, inquam; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Sed quot homines, tot sententiae;

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Pauca mutat vel plura sane;
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.

Scrupulum, inquam, abeunti;: Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Confecta res esset.: Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?
Est, ut dicis, inquam.: Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Zenonem roges;: Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Confecta res esset.: Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur? Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Dabit hoc Zenoni Polemo, etiam magister eius et tota illa gens et reliqui, qui virtutem omnibus rebus multo anteponentes adiungunt ei tamen aliquid summo in bono finiendo.

Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum,
tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.